Pungelaer

Het ontstaan van de Enclaves
In de geschiedenis treffen we de naam Baarle voor het eerst aan in 992, wanneer gravin Hilsondis haar bezittingen in het land van Strijen, waar Baarle dan toe behoort, in een stichtingsakte vermaakt aan de abdij van Thorn in Limburg.

Hertog van Nassau
In 1198 werd de basis gelegd voor de Baarlese enclavesituatie door Godfried II van Schoten, Heer van Breda. Zijn gebied, waaronder Baarle, lag tussen Hertogdom Brabant en het Graafschap Holland in. Toen Dirk VII van het graafschap Holland in 1190 aanspraak maakte op het land rond Breda, sloot Godfried van Schoten, de heer van Breda, zich aan bij het Hertogdom Brabant. Godfried van Schoten werd daardoor leenman van Breda. Om zijn macht niet te verliezen kreeg Godfried van Schoten van de hertog van Brabant ook nog extra stukken land bij Baarle. Dit waren echter woeste stukken grond. De vruchtbare grond rond Baarle hield Hertog Hendrik I voor zichzelf. In 1198 lagen er dus stukken land in Baarle die rechtstreeks onder de Hertog van Brabant vielen. Dit werd later Baarle-Hertog. De gebieden rond Baarle, die in handen waren van de leenman van Breda, kwamen via erfopvolging in handen van het geslacht van Nassau. Dit werd het latere Baarle-Nassau. De enclaves waren geboren.

Tractaat van Maastricht
Moeilijkheden ontstonden aan het einde van de 80-jarige oorlog die door de Vrede van Münster in 1648 bezegeld werd. Hierbij werd de grens van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden vastgelegd. Deze grens liep dwars door het Hertogdom Brabant. Hierdoor kwam Baarle-Hertog, dat tot de Baronie van Turnhout behoorde, bij de Zuidelijke Nederlanden en Baarle-Nassau, als deel van de Baronie van Breda, bij de Noordelijke Nederlanden. Hierdoor kregen de enclaves voor het eerst een internationaal karakter. Met het Tractaat van Maastricht werd in 1843 de grens tussen Nederland en België vastgesteld. Hierbij bleek het echter onmogelijk de grens tussen grenspaal 214 (Poppel) en 215 (Meerle) ononderbroken vast te stellen. Om dit snel te kunnen afhandelen voegde men daarom gewoon een proces-verbaal bij het Traktaat, waarop de nationaliteit van elk afzonderlijk perceel van Baarle aangegeven was. Pas in 1974 slaagde een tweede internationale grenscommissie erin het gat in deze rijksgrens te dichten. Het zou zelfs nog tot 1995 duren vooraleer de enclavegrenzen officieel als rijksgrenzen werden erkend. Dit gebeurde op basis van landmetingen uitgevoerd door een derde en laatste grenscommissie.

Twee gemeenten, één bevolking
De geschiedenis van Baarle heeft een gebiedsdeel nagelaten van twee gemeenten, waarbij de bevolking, ondanks haar twee nationaliteiten hand in hand samenleeft. Zij is volkomen ingesteld op deze aparte situatie, waarbij de problemen én mogelijkheden vaak zo veelzijdig zijn dat zelfs de knapste juristen en politici er geen raad mee weten. The genesis of the Enclaves
In history we find the name Baarle for the first time in 992, when countess Hilsondis her possessions in the land of Strijen where Baarle then belongs to a foundation document bequeathed to the Abbey of Thorn in Limburg.

Duke of Nassau
In 1198 the foundation was laid for the Baarle enclave situation Godfrey Shots II, Lord of Breda. Its area, including Baarle, was between Duchy of Brabant and the County of Holland. When Dirk VII of the county of Holland made in 1190 claim the land around Breda, Godfrey joined Shots, the lord of Breda, joined the Duchy of Brabant. Godfried van Schoten thereby became vassal of Breda. To his power not to lose was Godfrey of shots of the Duke of Brabant also additional pieces of land in Baarle. But these were rugged pieces of land. The fertile ground around Baarle loved Duke Henry I for themselves. In 1198 there were so pieces of land in Baarle that fell directly under the Duke of Brabant. This was later Baarle-Hertog. The areas around Baarle that were in the hands of the vassal of Breda came over succession in the hands of the family of Nassau. This was later Baarle-Nassau. The enclaves were born.

Treaty of Maastricht
Difficulties arose at the end of the 80-year war which was sealed in 1648 by the Peace of Westphalia. It was determined the border of the Northern and Southern Netherlands. This border ran right through the Duchy of Brabant. This brought Baarle-Hertog, which belonged to the Barony of Turnhout, in the Southern Netherlands, and Baarle-Nassau, as part of the Barony of Breda, in the Northern Netherlands. This allows the enclaves were for the first time an international character. The Maastricht treatise was determined the border between the Netherlands and Belgium in 1843. Here, however, it proved impossible the border between markers 214 (Poppel) and 215 (Meerle) establish uninterrupted. To handle this quickly, therefore they just added a report on the Treatise on which the nationality of each lot of Baarle indicated. Only in 1974 a second international border commission managed to close the gap in this realm border. It might even take until 1995 before the enclave borders were officially recognized as national borders. This was based on surveying conducted by a third and final boundary commission.

Two churches, one population
The history of Baarle left a territory of two municipalities, where the population, despite its two nationalities living together hand in hand. It is perfectly set up this special situation, the problems and opportunities often are so versatile that even the cleverest lawyers and politicians know what to do.